De Zeven schoonheden.

Een hele goede morgen/middag/avond,

Het was wel weer eens tijd dacht ik voor een mooi stukje schrijfwerk van mij, en voor de eerste keer sinds al mijn avonturen ga ik serieus mijn titel behandelen.. OH MY!

Allereerst moet ik de nieuwschierigheid naar mijn boek natuurlijk even hoof houden en daarom maar eens een speciaal stukje hier utigeschreven:

----------------------------------------------------------------------------------------

De door de klamboe schijnende zon maakt kleine lichtstraaltjes op mijn plafond, langzaam bewegend volgen mijn ogen de vormen die zij maken. Diep in gedachten verzonken beweeg ik mijn arm langzaam vanaf mijn schouder over mijn borst naar mijn buik, waar ik hem laat rusten. Hoe mijn dromen mijn hoofd vullen met wensen voor de toekomst word ik langzaam ontwaakt uit deze fantasie wereld. Je hand pakt de mijne en onze vingers verwikkelen zich met elkaar, ik voel je zachtjes knijpen en als antwoord knijp ik terug.
Een glimlach verschijnt en mijn hoofd valt opzij, mijn wang word opgevangen door je andere hand en donkere ogen kijken me aan. Nog lichtelijk verdwaasd kijk ik je diep aan, met mijn verlangende blik voel ik een tinteling door mijn lichaam heen gaan en alsof het normaal is reageert mijn lijf daar direct op. Mijn lippen getuit druk ik ze op de jouwe en trek ik me tegen je aan, jou armen verstrakken zich en ik voel je hartslag op mijn borstkas bonken.
Onze lichamen kronkelden om elkaar heen en ik voelde langzaam hoe fijn je mijn aanrakingen vond. Ik voelde hoe onze tintelingen samen een werden en hoe de sfeer steeds vuriger werd, onze aanrakingen subtieler en gerichter en ik liet me volledig gaan. Je kroop bovenop mij en je handen pakten de mijne, langzaam trok je ze tot boven mijn hoofd en hield me in je greep. Eventjes, heel eventjes keek ik je in je ogen en voelde dat intense geluk, dat ultieme gevoel en ik reikte met mijn hoofd naar de jouwe, we zoenden. Mijn benen vouwde zich om je lichaam en ik trok je tegen me aan, ik wilde zo dicht mogelijk bij je zijn, ik wilde je hartslag voelen en je ademhaling horen. Ik wilde nog even in die heerlijke sfeer hangen voor je me alle hoeken van de kamer zou laten zien.

Ik wil niet weg, ik wil niet opstaan. Ik wil niet wakker worden en beseffen dat dit maar een droom was. Ik mis je.

---------------------------------------------------------------------------------------

Maar eerst eventjes dit:
Het gaat geweldig hier. Werk is super, heb het ontzettend naar mijn zin en heb met collega's een hele fijne en goede band. De meeste zijn zelfs meiden die voor me door het vuur willen gaan en zo dus ook andersom.
Mijn gemiddelde dag ziet er ongeveer zo uit, en ik weet dat menig mens hier behoorlijk jaloers van word.

Mijn wekker gaat sowieso om 12 uur, want langer als dat wil ik liever niet slapen, zo zonde van die prachtige dagen hier hahaha! Maar trouwens, voor de mensen die nu denken.. ik zou veel eerder uit bed gaan kan ik vast zeggen NO WAY! Ik werk tot laat en daardoor is mijn schema wel behoorlijk opgeschoven. Lekker ontbijten en dat doe ik altijd flink, want omdat ik alles opschuif, eet ik ook maar twee keer per dag met wel kleine maaltijden tussendoor hoor!
Als mijn ontbijtje op is, kan ik kiezen, een behoorlijk luxe want of ik ga lekker lui onderuit gezakt op de bank hangen met een serie voor me en ga heerlijk genieten van de drama series die ik volg. Of ik kies voor een lekker strandje, ontspannen de hele dag genieten van de warme zon die me de ontspanning geeft om weer klaar te zijn voor het harde werken.
Dit gebeurd iedere dag en ik voel me er heerlijk bij!

Verder boeit mijn leven niet zo heel erg hoor, aangezien dit hierboven gemiddeld het meeste gebeurd en de rest van de tijd ik OF lig te slapen OF aan het werk ben. De rust die ik wilde krijg ik hier volledig en daardoor kan ik in ieder geval een dikke check zetten achter "ontspanning".


De Zeven schoonheden.

Rust.
De rust is hier onbeschrijfelijk, dat is iets wat ik wel gelijk voelde toen ik weer terug was en is tegenwoordig ook iets waar ik bang voor ben. Het is hier zo gevaarlijk om te verdrinken in diezelfde rust, dat je zo gewend raakt dat je steeds verder onderuit zakt en later als ik terug zou willen gaan de wereld niet meer aankan. Het zuigt je naar binnen en vaak laat je het allemaal nog toe ook, want aangenaam is het zeker!

Less is more.
Wat het verschil maakt tussen mensen die verder kijken dan hun neus lang is en mensen die hun omgeving accepteren voor wat het is, is hier zo makkelijk. De eerste groep verwacht de mooie palmboom stranden die doorlopen tot in de stad, die net zo mooi is en verzorgd als de rest en geen enkel papiertje op de grond. Daarmee worden ze behoorlijk geconfronteerd hier op het eiland, want die brochure maakt natuurlijk alleen foto's van de mooiste plekjes en laat niet alles zien en daardoor is deze groep vaak teleurgesteld als ze hier zijn.
De tweede groep accepteert alles zoals het is, ziet de stranden die ook wel eens minder mooi zijn, ziet de schoonheid van alles en dus ook van de geleefde wereld hier. Van de scheuren in de muur en de gaten in de weg. Deze groep loopt met een glimlach door de straten en stegen van het mooie Punda en door de ongerepte ruwe natuur van het westen, ziet het leven en ziet hoeveel mensen hier kunnen genieten van zo weinig.
Ja, mijn kamer is klein en alles past maar net. Ja, ik zit ik busjes die me overal heen brengen die in Nederland niet eens op de keuring hoeven te verschijnen. Ja, ik geniet van alles en ik word blij van zo weinig.

Paradijs.
Zoals hierboven al beschreven is het een waar paradijs hier. Mensen bouwen hier een leven op vanuit zo weinig maar ondanks dat het er volgens de "normen en waardes van een Nederlander" misschien alles heel armoedig lijkt, is hier onnoemelijk veel schoonheid. De zee is zo helder dat je meters diep nog steeds de bodem kunt zien, waar de vissen tussen je benen door zwemmen en er een volledig nieuwe wereld onder je voeten schuilt.
De berg zo hoog, dat als het helder is, je de kustlijn van Venezuela kunt zien. Zo hoog dat je van de ene kant naar de andere kant van het eiland kunt kijken en het diezelfde heldere blauwe kusten kunt zien. Misschien is het geen hoge berg voor een echte bergbeklimmer, maar voor mij is het een hoogtepunt. Een spiritueel gebeuren dat me voldaan laat voelen, niet omdat ik weer die afstand heb afgelegd, maar omdat je even alles kunt laten gaan daar boven, je alles achter kunt laten wat je kwijt wil en nieuw en rustig beneden komt.
De dieren, die naast de mensen leven. De kleuren, die overal worden toegepast. De dans, die op zoveel mogelijk plekken worden gedaan en met zoveel passie. Diezelfde passie die overal in terug komt.

Cultuur.
Hier kan ik heel kort over zijn, want er is niet echt een bepaalde cultuur hier. Waarom ik dit dan wel een van de zeven schoonheden vind, is omdat ik het zo waardeer dat ondanks alle meningsverschillen (die natuurlijk overal voorkomen!) hier toch zoveel culturen samenkomen en iedereen elkaar neemt zoals die is. Het homo zijn is hier nog wel een erg gevoelig punt, maar ondanks dat word er ook dit jaar weer een Gay parade gehouden! (die ik dit jaar toch echt ga meemaken gelukkig!) De grote liefde voor kerken vind ik hier ook zo geweldig. Hoe arm de gemeenschap er dan misschien ook uit ziet, de kerk is altijd mooi en opvallend, mijn doel om dan ook zoveel mogelijk kerken te fotograferen is nog steeds onbehandeld, maar daar werk ik aan!

Passie en vuur.
Al eerder vertelde ik over de passie die overal terug komt, maar toch nog even apart. Want als ik nu moet kiezen tussen een Antilliaanse man (laten we het even een latino noemen, om breder te zijn) of een Nederlandse, dan kies ik absoluut, zonder twijfel voor de eerste.
Een man van hier zet door, is eerlijk van mening en als jij om hem geeft, geeft hij net zo veel om jou. (als het niet meer is) gaan ze echt door het vuur voor je en zijn verschrikkelijk beschermend. In een relatie spat het vuur er vanaf en niets is zo opwindend als een man zoals hier!
En ik spreek hier dan wel alleen over mannen, maar de vrouwen kunnen er ook iets van hoor. Zeker tijdens het dansen, zoals veeeeel eerder al eens besproken draait het leven hier om seks, en dat straalt er dus ook vanaf als men danst. Niet op een negatieve manier maar dat is de enige manier waarop ik die passie en het vuur op een andere manier kan uit leggen dan die twee woorden.

Onderwaterwereld.
Als je denkt dat je alles hebt gezien hier? Duik dan maar eens onder water, waar een compleet nieuwe wereld voor je open gaat. Ik spreek niet uit super veel ervaring want ik kan helaas niet duiken maar als ik de verhalen hoor en mijn gevoel zou kunnen beschrijven als ik ga snorkelen dan weet ik al voldoende. Het meest apart vind ik toch wel als ik bij een "ravijn" kom, zo'n einde van de wereld.. Eerst zie je een mooie grond met vissen en koraal en dan houd het op, de voor mij zichtbare wereld houd op en gaat over in een donker gat met een volledig nieuwe wereld. Onnatuurlijk hoe je eigen lijf zegt dat je daar niet kan zwemmen, dat het gevaarlijk is. Maar wel gaaf, een onbeschrijfelijke hoeveelheid nieuwsgierigheid en een tekort aan lef haha!

Trots.
Trots uitstralen is egoïstisch zegt men, maar dat ligt eraan wat voor trots. Ik straal trots uit, trots om hier te mogen zijn en ik zou nog trotser zijn als ik dit mijn eiland zou mogen noemen. Doe maar, doe maar stralen en zeggen dat het je eiland is, laat zien wat het voor je betekend. Dat mag.


zooooooo voor het eerst geen p.s. met een vreemde uitleg waarom ik nu weer voor die titel heb gekozen. Hopelijk leest het weer lekker weg en heb ik jullie saaie leventje weer een beetje opgepimpt met mijn woorden. Een berichtje zou leuk zijn en maakt mijn glimlach weer lekker breed, klaar voor een nieuwe dag.
Mijne houd nu op en ik ga lekker knock out.

dikke kus en knuffel!